Κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά Έλληνα

[aris]

Κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά Έλληνα, δεν θέλεις να το πιστέψεις, αλλά είναι κοινό μυστικό…ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ.
Την χτύπησαν, την λοιδόρησαν, την περιέπαιξαν, την έβαλαν πάνω στο σταυρό και τώρα ρίχνουν
κλήρο για να μοιράσουν τα ιμάτιά της…και όλα της τα παιδιά σκορπιστήκαν από τον «φόβο των ιουδαίων».
Κάποιοι είπαν :«Δεν την θέλω τέτοια την πατρίδα», «Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας», «Θα φύγω, δεν έχω ελπίδες εδώ έτσι που την κατάντησαν την χώρα»… και την παρέδωσες την πατρίδα σου Έλληνα, την εγκατέλειψες πάνω στον σταυρό, γιατί δεν την πίστεψες, δεν την αγάπησες , την αρνήθηκες.
Τώρα… που δεν σου ‘μεινε πια καμιά ελπίδα για την ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ, σύρεσαι με το κεφάλι χαμηλά και με ένα φόβο να σου τρώει την καρδιά… για την επόμενη μέρα.

Οι μέρες για τους δειλούς και τους αδύναμους όμως, είναι πάντα γκρίζες. Χωρίς φως ελπίδας, χωρίς αέρα ελευθερίας. Δεν έχει νόημα να εγείρεσαι και να φωνάζεις στα όνειρά σου. Κανείς δεν ακούει.
Καημένε και λυπηρέ Έλληνα, που ξέχασες τι ακριβώς σημαίνει η λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ: Η χώρα η πατρική, που οφείλεις και εσύ ως πατέρας να την παραδώσεις στα παιδιά σου, μην οργίζεσαι, μην τα βάζεις με την κακή σου μοίρα, ούτε με τον διπλανό σου.

Ποιόν κρίνεις και ποιόν κατηγορείς; Τί μετράς και τί υπολογίζεις; Μη δεν σε «πιάνει» το ένα ή το άλλο μέτρο; Μήπως είσαι τυχερός και δεν απολυθείς από τη δουλειά σου; Αδυνατείς να καταλάβεις ότι είμαστε όλοι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα.
Σε λίγο καιρό δεν θα έχει κανένας Έλληνας δουλειά. Αν ακόμα υπάρχει φαγητό στο σπίτι σου, σε λίγο θα ζητιανεύεις γι αυτό.

Όποιος νομίζει ότι θα γλιτώσει από αυτόν τον πόλεμο είσαι γελασμένος.
Ο εχθρός δεν σε λυπάται. Δεν επιθυμεί μόνο να σου πάρει τα λεφτά, ούτε να σε απομυζεί διαρκώς και να σε εκμεταλλεύεται. Αυτό είναι το μέσο, γιατί ο πραγματικός σκοπός του είναι ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ σου. Γι αυτό και σε τιμωρεί, για κάθε τι που έχεις αποκτήσει στον τόπο σου: για το σπίτι σου, για το μαγαζάκι σου, για το χωράφι σου, για τα παιδιά σου.
Για όλα θα σε φορολογεί, συνεχώς και ανελέητα θα σε ΚΑΤΑ-ΔΙΩΚΕΙ.
Τα παιδιά σου θα αναζητήσουν ξένους τόπους για να κατοικήσουν. Το βιός σου και τον τόπο σου άλλοι θα διαφεντεύουν και σε μερικά χρόνια τίποτα δεν θα θυμίζει ότι ένδοξοι άνδρες πάτησαν ετούτη τη γη.
Και για την σκλαβιά σου θα φταις ΕΣΥ Έλληνα. Για τα δεινά σου, το φταίξιμο είναι δικό σου.

Διότι δεν πάλεψες, δεν έκανες όσα όφειλες, γύρισες την πλάτη σου στην ευθύνη.
Μην ψεύδεσαι και μην καμώνεσαι ότι ενδιαφέρεσαι. Το χρέος σου δεν σταματά στο κάθε ηγετίσκο που ψηφίζεις, στη κάθε κομματική παντιέρα που σηκώνεις, ούτε στα οποιαδήποτε ιδεολογήματα που τα ‘καμες ευαγγέλιο στη ζωή σου.
Άνοιξε τα μάτια σου: Η Πατρίδα σου στέκει σταυρωμένη μπροστά σου, αυτή τρέχα να προσκυνήσεις, από την λαμπρή ιστορία της να πάρεις δύναμη και σήκωσε τη σημαία της, αυτή που σε ενώνει με τον διπλανό σου.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε πει στην ομιλία του στην Πνύκα:
… «Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία».

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Η καρδιά σου ζητά την ίδια βροχή Έλληνα, που θα γεννήσει την επιθυμία για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και όταν πέσει, θα διασκορπισθούν οι εχθροί που σταύρωσαν την Πατρίδα σου.
Μόνο ΕΣΥ , μπορείς να την Αναστήσεις.

[petros vlahos]

Συνμφωνω ετσι ειναι, αλλα χασαμε και την πιστη μας και
θα το πληρωσουμε ακριβα αγαπητε Αρη.Γιατι ΕΛΛΑΣ ειναι
και ορθοδοξια!! αλλα εμεις ειχαμε τοσα χρονια τον μαμονα
για θεο μας!!!και τα ψευτικα ειδωλα (ετρεχε ο χαζος ο κοσμακις στα πολιτικα γραφεια)καλα να παθουμε!!και δυστηχως συνεχιζουμε το ιδιο βιολι!!μυαλο δεν βαζουμε!!
ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΕΦΤΩΧΕΨΑΝ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΑΝ-ΟΙ ΔΕ ΕΚΖΗΤΟΥΝΤΕς ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
ΟΥΚ ΕΛΑΤΩΘΗΣΩΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟς ΑΓΑΘΟΥ..............
την πιστη μας χασαμε και τα παθαινουμε, οταν τα μυαλα μας θα
αλλαξουν δεν ΦΟΒΑΣΑΙ Τ Ι Π Ο Τ Α.......το λεω με απολυτη
σιγουρια.....Γιατι αληθεια ειναι κλεισαμε τα ματια και τα αυτια... ..........

[aimilios]

Χασαμε την πιστη μας στον Θεο (ποιον αραγε γιατι υπαρχουν πολλοι) και στην θρησκεια της αγαπης

[aimilios]

]Οσο πιο πολυ διαβαζεις προσεκτικα και με κριτικο πνευμα την βιβλο τοσο περισσοτερο απομακρυνεσαι απο την καθε θρησκεια και τον καθε θεο.

[aimilios]

Πως να τους παρεις στα σοβαρα

[jollyroger]

αιμιλιε, αν υπηρχαν συμβολισμοί στο κείμενο...

με κριτικο πνευμα, θα τους βλέπαμε?

[aris]

αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης τους περιλαμβάνει αναγκαστικά γιατί δεν έχασαν ποτέ την δύναμή τους να επιβάλωνται.

Αρκεί να διαβάσεις τα απομνημονεύματα του Μακρυγίαννη (να μην πώ την ΕΛΛΗΚΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ) για να καταλάβεις τί προδοσίες έγιναν απο τον κλήρο (πέρα απο την μόνιμη παραπλάνηση του κοπαδιού). εξαίρεση αποτελούσαν μικροπαπάδες στα χωριά.
οι μεγαλοπαπάδες ηταν με τους τούρκους γιατί φεύγοντας οι Τούρκοι απο την Ελλάδα οι παπάδες θα έχαναν τις υπερεξουσίες που τους ειχαν δώσει οι τούρκοι και τα χιλιάδες στρέμματα Γή και περιουσίες που είχαν δώσει οι Έλληνες στην εκκλησία για να μην τους τα πάρουν οι τούρκοι. Έτσι βρέθηκε η εκκλησία με αμύθητη περιουσία αφού δεν δέχτηκε να τα επιστρέψει ποτέ. Και πάει λέγωντας..........μεγάλο θέμα.

Αυτοί κατεβάσαν για πλάκα 2,5 εκ. Ελληνες στο δρόμο για το θρήσκευμα στις ταυτότητες και τώρα παίζουν το παιχνήδι της τρόικας με την συμφωνία να μήν τους πειράξουν.

Απ΄ αυτούς μην περιμένεις παρά μόνο δεινά!!

Αιμίλιε όπως τότε έτσι και τώρα. !!

[aimilios]

Jollyroger τι θελεις να πεις;

[jollyroger]

φανταζομαι πως ενα κειμενο όπως η βίβλος, θα πρεπει να μιλαει με συμβολισμους, προσπαθοντας να εξηγησει τα "ανεξηγητα"...

να εξηγησει ενδεχομενως απο μια καποια σκοπια, αληθειες που δεν μπορουν να λεχθουν με λόγια...

ρωτησα λοιπον, για να καταλαβω και πως εννουσες το κριτικο πνευμα...


θα μπορούσε το κριτικο πνεύμα να ειναι εμπόδιο αναζήτησης συμβολισμών?

[petros vlahos]

Αυτοί κατεβάσαν για πλάκα 2,5 εκ. Ελληνες στο δρόμο για το θρήσκευμα στις ταυτότητες και τώρα παίζουν το παιχνήδι της τρόικας με την συμφωνία να μήν τους πειράξουν.

Απ΄ αυτούς μην περιμένεις παρά μόνο δεινά!!

εχουμε δυστηχώς κακους αντιπροσώπους (ΠΑΠΑΔΕς ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
ΤΑ ΣΟΙΧΑΜΑΤΑ)αλλα ο Χριστός μας δεν φταίει σε τίποτα!!
αυτο πρεπει να ξεχωρίσετε!!θα κατηγορήσουμε τον Χριστό που
σταυρώθηκε για την σωτηρία μας? θα τον κατηγορήσουμε για τα
αμέτρητα θαύματα που έκανε και συνεχίζει να κάνει?
ούτε με μερσεντές ούτε με στολίδια μπήκε στα Ιεροσόλυμα!!
πάνω σε ενα γαιδουράκι ηταν!!τα πουστράκια ολα αυτα που το
παίζουν καλοι χριστιανοι(μασόνοι οι περισότεροι) με τις μεγάλες κολοκύθες στα κεφάλια
τους δεν εχουν καμία σχέση με την ορθόδοξη πίστη..μην τα μπερδευετε!!
[quote]

[aimilios]

φανταζομαι πως ενα κειμενο όπως η βίβλος, θα πρεπει να μιλαει με συμβολισμους, προσπαθοντας να εξηγησει τα "ανεξηγητα"...

να εξηγησει ενδεχομενως απο μια καποια σκοπια, αληθειες που δεν μπορουν να λεχθουν με λόγια...

ρωτησα λοιπον, για να καταλαβω και πως εννουσες το κριτικο πνευμα...


θα μπορούσε το κριτικο πνεύμα να ειναι εμπόδιο αναζήτησης συμβολισμών?

Νομιζω οτι η αληθεια δεν χρειαζεται συμβολισμους. Το να λεει καποιος κατι με συμβολισμους και γριφους ειναι εκ του πονηρου γιατι μπορουν να δοθουν δεκαδες ερμηνειες κατα πως συμφερει στον καθενα. Η πιο εγκυρη εκδοση της βιβλου ειναι η μεταφραση των 70 και μαλιστα εγκεκριμενη απο την ιερα συνοδο της Ελλαδος και οχι η μεταφραση του καθε καθηγητη θεολογιας πχ Τρεμπελα, Βαμβα οπου αλλαζουν λεξεις και αλλαζει το νοημα του χ, ψ εδαφιου. Ο Τρεμπελας θεωρω οτι ειχε λογους να το κανει. Οι 70 οι οποιοι μετεφρασαν απο την εβραικη οχι.

[jollyroger]

σχετικά με υποκειμενικά επαληθεύσιμες αλήθειες... οπως περι αυτογνωσίας ας πουμε...

και καθως δεν εχουμε ολοι τα ιδια βιώματα, αρα προφανώς μαλλον δεν αντιλαμβανόμαστε τα πραγματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

δεν μοιάζει απαραίτητος ο συμβολισμός, προκειμενου να προσπαθήσει να ταιριάξει την αλήθεια, στον καθένα?

[aris]

Είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει να το διαβάσετε.
Σε άλλους θα λυθούν και σε άλλους θα δημιουργηθούν πολλές απορίες.


Ο «Μονοθεϊσμός» είναι ένα πρόσφατο Ιουδαϊκό κατασκεύασμα!

Η επιστήμη της Iστορίας παρουσιάζει, εν αντιθέσει με τις άλλες θεωρητικές επιστήμες, το παράδοξο ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που μένουν ευχαριστημένοι από τα πορίσματά της και ακόμη λιγότεροι την εμπιστεύονται πλήρως. Και βεβαίως δεν αναφέρομαι στους ίδιους τους επιστήμονες, αλλά, κυρίως, στον λεγόμενο «μέσο άνθρωπο» που είναι παθητικός αποδέκτης των αποκαλύψεων και συμπερασμάτων των ιστορικών και άλλων επιστημόνων που βοηθούν στο να ανασυρθεί από την λήθη η αλήθεια, αντικειμενική ή υποκειμενική. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στον επιστημονικό αυτόν κλάδο, μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός πως από τις έρευνες συνήθως προκύπτουν διαφορετικά συμπεράσματα, ακόμη και αλληλοαναιρούμενα, πως δεν έχουμε να κάνουμε με μία μεταβλητή χ η οποία θα καθορίσει και την τελική μας τιμή ( το συμπέρασμα ), αλλά με πλήθος μεταβλητών, απειρία μεταβλητών θα έλεγα , των οποίων το ελεγχόμενο πλήθος είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον βαθμό της λήθης. Και φυσικά δεν λέω βαθμό αλήθειας, γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να βρίσκεται σε ποσοστά, είναι απόλυτο μέγεθος και μάλιστα είχε διεξοδικά αναλυθεί, ορισθεί και διατυπωθεί από τους Έλληνες φιλοσόφους.

Τα παραπάνω, εκτός από την εμπειρία μας, καθώς λίγο πολύ όλοι μας έχουμε συμμετάσχει σε συζήτηση όπου κάποιος αρνείται την ιστορικότητα κάποιου «γεγονότος» ή κάποιων πλευρών του, έρχεται να τα αποδείξει το σύνολο του (δυτικού) κόσμου, με μια φράση συνδεδεμένη άμεσα με την ανιστορικότητα της υποκειμενικής Ιστορίας: «Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές». Έτσι αποφάνθηκαν οι λαοί, νικητές και ηττημένοι, και βέβαια η Ιστορία γράφεται κατά κανόνα και μεταδίδεται από τους νικητές, και μένουν μόνον ελάχιστοι από τους ηττημένους να διατηρούν την ψυχική δύναμη να διηγούνται τις ξεχασμένες ή αποσιωπούμενες δικές τους «αλήθειες». Και αν κάποτε μεταξύ δύο αντιθέτων απόψεων λέγαμε πως η αλήθεια κρύβεται κάπου στην μέση, επιχειρώντας έτσι, μάλλον αφελώς, να εφαρμόσουμε την «χρυσή τομή», όλοι γνωρίζουμε τώρα ότι όλο και κάτι ξεφεύγει από τον έλεγχο των νικητών, ουδέν κρυπτό από τον Ήλιο άλλωστε, και οι περισσότεροι άνθρωποι πια -μαζί τους και εγώ- θεωρούμε πως η αλήθεια είναι με πολύ πονηρό τρόπο κρυμμένη -και θα χρησιμοποιήσω άλλη μια γνωστή μας φράση- στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Μια άλλη πλευρά των θεμάτων που σχετίζονται με την επιστήμη είναι η στράτευση. Και όταν λέμε «στράτευση», εννοούμε την επιλογή κάποιων επιστημόνων ή πανεπιστημιακών γενικότερα να οδηγούν τις μελέτες τους προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, οι οποίες αποσκοπούν στο να ισχυροποιήσουν την θέση κάποιων εντολοδοτών, αυτών που βρίσκονται πίσω από της έρευνες και στην πραγματικότητα καθορίζουν τι θα ερευνηθεί και ποιες αλήθειες ή, κυρίως, διαστρεβλώσεις, θα φανερωθούν στο πλατύ κοινό.
Λαμβάνοντας τα ανωτέρω υπόψη, δικαιολογημένα, ως απλοί πολίτες μη ειδικοί να κρίνουμε σε όλη της την έκταση την «τροφή» που μας δίνουν, συχνά απογοητευόμαστε και μένουμε μετέωροι να μην μπορούμε να δεχθούμε κάποια έρευνα ή μελέτη, αφού έχει χαθεί η εμπιστοσύνη για αυτούς που κατέχουν τα σκήπτρα της γνώσης.

Πολλές φορές βέβαια, και δικαιολογημένα, άνθρωποι με ελαττώματα είναι και αυτοί, οι ερευνητές, και είναι λογικό να παρασύρονται από τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες, ενώ θεωρώ επίσης ότι στην πορεία ξεχνάνε κιόλας την αλήθεια και προσπαθούν με το ζόρι να ανασύρουν από την λήθη κάτι το οποίο ποτέ δεν υπήρξε. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η λεγόμενη «Βιβλική Αρχαιολογία» ή «Αρχαιολογία της Παλαιστίνης».
Από την επιθυμία ενός ανθρώπου, του Αμερικανού Albright, υιού ενός χριστιανού ιερέα, ο οποίος θέλησε να αποδείξει την ιστορικότητα των λεγομένων της Ιουδαϊκής «Βίβλου», σε αντιδιαστολή με τις εργασίες της Γερμανικής Σχολής του Βιβλικού Κριτικισμού, η οποία υποστήριζε πως τα αφηγούμενα στην «Βίβλο» δεν είναι παρά ιερατικά κατασκευάσματα της εποχής της «βαβυλωνιακής εξορίας».

Αναπτύσσοντας τα παραπάνω στοιχεία της τελευταίας παραγράφου, ξεκινά ένα εντυπωσιακό άρθρο του ο Ισραηλινός (!!) πανεπιστημιακός του Τελ-Αβίβ Χέρτζογκ (Ze'ev Herzog), το οποίο δημοσιεύθηκε στην μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα του Ισραήλ «Ha'aretz». Ο τίτλος του άρθρου είναι «Ανασκευάζοντας τα τείχη της Ιεριχούς». Μέσα σε αυτό, ο συγγραφέας έρχεται να μας φανερώσει μια άλλη όψη του νομίσματος. Προερχόμενος από τους κύκλους της «Αρχαιολογίας της Παλαιστίνης» μας εκθέτει με επιχειρήματα το γιατί όλες οι μελέτες μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν αναδεικνύουν την αλήθεια των ισχυρισμών της «Βίβλου», αλλά αποτελούν χονδροειδή ψεύδη και μεθοδευμένη παραπληροφόρηση.

Στο άρθρο του αυτό, ο Χέρτζογκ μας αναφέρει τα κυριότερα σημεία των ερευνών που δημιούργησαν κενά και ένα κρίσιμο σημείο κατά το οποίο οι θεωρίες δεν αποδεικνύονταν από τα ευρήματα της Αρχαιολογίας.
Και ξεκινάει την κριτική του από την λεγόμενη «Εποχή των Πατριαρχών», η οποία σύμφωνα με την αρχική «χρονολόγηση» της «Βίβλου» πρέπει να ήταν στον.. 21ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης. Τα ευρήματα κατά τον Χέρτζογκ δεν δικαιολογούσαν επ'ουδενί μια τέτοια χρονολογία, την οποία κάποιοι μετέπειτα μελετητές μετατόπισαν 10 ολόκληρους αιώνες αργότερα, δηλαδή στην λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» χωρίς πάλι να υπάρχουν και δεδομένα που να υποστηρίζουν μια τέτοια θέση. Κάποιοι μάλιστα τα θεώρησαν αυτά ως απλούς φυλετικούς θρύλους της «Εποχής του Βασιλείου της Ιουδαίας», με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συμφωνία από καμία πλευρά.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο αναφέρεται ο συγγραφέας στο άρθρο του, είναι η περίφημη «Έξοδος» και η υποτιθέμενη περιήγηση στην έρημο και το όρος Σινά. Ο Χέρτζογκ μας πληροφορεί λοιπόν ότι στην πληθώρα των Αιγυπτιακών γραπτών που έχουν βρεθεί, δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για ένα τέτοιο «γεγονός», παρά μόνο σύντομες αναφορές για νομαδικές φυλές, οι οποίες σε εποχές λειψυδρίας και λιμών έβρισκαν καταφύγιο στις άκρες του Δέλτα του Νείλου. Επίσης, παρά τις προσπάθειες γενεών ολόκληρων ερευνητών κανείς τους δεν κατάφερε να εντοπίσει την πραγματική τοποθεσία του όρους Σινά ή των τόπων διαμονής των φυλών στην έρημο. Έτσι, ο συγγραφέας, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως τα αναφερόμενα στην «Βίβλο» δεν υποστηρίζονται από κάποιο άλλο γραπτό ή τις αρχαιολογικές έρευνες, καταλήγει στο συμπέρασμα (των περισσοτέρων μελετητών άλλωστε, όπως μας ενημερώνει) πως τα ανωτέρω αποτελούν, στην καλύτερη περίπτωση, την περιπέτεια κάποιας νομαδικής οικογένειας ή κάποιων οικογενειών, η οποία προεκτάθηκε αυθαίρετα σε «εθνικό» επίπεδο, έτσι ώστε να συμπορεύεται με το θρησκευτικό ιδεολόγημα του Ιουδαϊκού ιερατείου.

Η επόμενη «ανακρίβεια» του βιβλικού παραμυθιού, την οποία καταγγέλλει ο συγγραφέας, σε σχέση πάντα με την αλήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης, αφορά την περίφημη «Κατάκτηση της Γης Χαναάν». Οι πόλεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στο βιβλίο του Joshua και προσήλκυσαν πολλές ερευνητικές ομάδες είναι η Ιεριχώ και η Άι. Το υπ'αριθμόν ένα πρόβλημα για την αξιοπιστία της «Βίβλου» είναι ότι τον 13ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, στον οποίον υποτίθεται ότι τοποθετείται χρονικά η «κατάκτηση», όχι μόνο δεν υπήρχαν τα «κυκλώπεια» τείχη που έπεσαν με την βοήθεια του «καλού» Θεού Γιαχβέ, αλλά ούτε καν οι ίδιες οι αναφερόμενες πόλεις. Βέβαια, από τα ωραιότερα σημεία είναι οι δικαιολογίες που δόθηκαν, γιατί η «Βίβλος», ως γνωστόν, δεν επιτρέπεται, ως.. θεόπνευστο βιβλίο, να λέει ψέματα.
Η καλύτερη δικαιολογία ήταν πως τα «τείχη» της Ιεριχούς «ξεπλύθηκαν» (έτσι ακριβώς !!), «ξεπλύθηκαν» από τα νερά των βροχών. Όσον αφορά την Αι, τελικά μας πληροφορούν «οι αναζητητές της αλήθειας» πως δεν ήταν αυτή αλλά η.. διπλανή πόλη, η Beit El και συγνώμη αλλά μπερδευτήκαμε, από αναξιόπιστους αφηγητές. Ακόμη και για τις υπόλοιπες πόλεις της Χαναάν, η βιβλική αφήγηση είναι μάλλον σε άλλο χρόνο και τόπο.
Η «Βίβλος» μας λέει για «μεγάλες πόλεις, με τείχη που υψώνονται ως τον ουρανό», αλλά σε όλες της ανασκαφές δεν έχει βρεθεί ούτε μία, όχι μόνο που να έχει υψηλά έστω τείχη, ούτε καν περίφραξη δεν είχαν. Τόσο αληθής η αφήγηση. Εκτός αυτού, όπως μας πληροφορεί ο Χέρτζογκ, ακόμη και η γαιοπολιτική κατάσταση στην περιοχή την εποχή εκείνη δεν ήταν αυτή που παρουσιάζεται. Η περιοχή βρισκόταν υπο την κατοχή των Αιγυπτίων μέχρι το ήμισυ του 12ου αιώνα και έχουμε πληθώρα Αιγυπτιακών ευρημάτων, όμως η «Βίβλος» δεν μας αναφέρει το παραμικρό για Αιγυπτίους, ενώ μάλιστα τα ευρήματα δείχνουν μια σταδιακή μετέπειτα εγκατάλειψη και παρακμή των περιοχών αυτών, αυτή δε η κατάσταση φαίνεται να διήρκεσε αιώνες και κανένα στοιχείο δεν υπαινίσσεται στο ελάχιστο έστω μια κατάκτηση.
Έτσι, δυστυχώς για τις ορδές των προβάτων που το μόνο που έχουν να υπερηφανεύονται είναι η άνευ όρων πίστη τους, ούτε οι τάχα ηρωϊσμοί των «εκλεκτών ολίγων που πολέμησαν τους πολλούς» είναι αλήθεια, πόσο μάλλον η άνωθεν βοήθεια του ανύπαρκτου Θεού τους.

Το επόμενο πρόβλημα που δημιουργείται και βέβαια είναι πιο σημαντικό και με αντίκτυπο όχι μόνο στους αποβλακωμένους πιστούς αλλά και στην σύγχρονη πολιτική σκηνή, είναι αυτό της καταγωγής των Ισραηλιτών. Αν τίποτε από τα ανωτέρω που αναφέρει η «Βίβλος» είναι ιστορικώς αληθές δηλ. η «Έξοδος», η περιπλάνηση και η κατάκτηση της Χαναάν, τότε ποιοί άραγε ήσαν εκείνοι οι Ισραηλίτες που οι απόγονοί τους προβάλλουν μέχρι σήμερα κληρονομικά τάχα δικαιώματα σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη;
Όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας πράγματι την λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» ξεπήδησαν πολλοί οικισμοί στην περιοχή και έχουμε μια μοναδική αναφορά στο όνομα Ισραήλ από έναν Αιγυπτιακό πάπυρο του 1200 πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, το οποίο όμως αναφέρεται απλώς σε μια από τις πολλές πληθυσμιακές ομάδες των πρώην νομάδων που εγκαταστάθησαν μόνιμα στην ευρύτερη περιοχή.

Ένα ακόμη πρόβλημα που εγείρεται από τις αρχαιολογικές μελέτες είναι αυτό του υποτιθέμενου «Μεγάλου Ηνωμένου Βασιλείου» του Δαυίδ και του Σολομώντος. Τελικά, οι αρχαιολόγοι και σε αυτό το σημείο ήρθαν κοντά στις απόψεις της σχολής του «Βιβλικού Κριτικισμού», αφού αποδεικνύεται από τα ευρήματά τους ότι το τόσο διαφημισμένο αυτό «Βασίλειο» για την εποχή που αναφέρεται ήταν ένα ασήμαντο φέουδο με τους Δαυίδ και Σολομώντα τίποτε άλλο παρά τοπικούς μικρής εμβέλειας ηγεμόνες. Ακόμη και οι ανασκαφές στην Ιερουσαλήμ την πρωτεύουσα του υποτιθέμενου «Βασιλείου», το μόνο που απέδειξαν είναι πως οι συγγραφείς της «Βίβλου» προέβαλαν την εικόνα που αυτή είχε τον 8ο αιώνα, δηλ. την εποχή του «Βασιλείου της Ιουδαίας» στο απώτερο παρελθόν, προφανώς για να στηρίξουν την όλη τους ψεύτικη ιστοριογραφία.
Και να αναλογιστεί κανείς ότι τόσον καιρό μας παρουσιάζουν συνέχεια την παραμυθολογία αυτή ως αλήθεια με υποχρεωτική πλύση εγκεφάλου στα σχολεία, συνεχείς αναφορές στα Μ.Μ.Ε., υπερπαραγωγές του Hollywood και «σοβαρά» έργα «φωτισμένων θεολόγων, τη στιγμή που ούτε το όνομα αυτού του Βασιλείου δεν υπήρξε ιστορικά.

Την πιο σημαντική ωστόσο -για τα πρόβατα- αποκάλυψη, ο Χέρτζογκ μας την φύλαγε στο τέλος του άρθρου του, όπου σε μια μικρή παράγραφο μας πληροφορεί για τον δικτατορεύοντα σήμερα στα μυαλά των λαών της γής «Μονοθεϊσμό». Σχετικά με αυτόν, ο ισραηλίτης αρχαιολόγος, που έχει δεχθεί βεβαίως άπειρες οχλήσεις και απειλές για τα γραφόμενά του, αναφέρεται σε ανακάλυψη επιγραφών στα αρχαία Εβραϊκά που αναφέρουν τον «εθνικό» Θεό των μονοθεϊστών Ιεχωβά, όχι μοναχό του αλλά με μια θεϊκή σύζυγο, όπως απαντάται σε όλα τα πολυθεϊστικά πάνθεα των Εθνών της γής. Οι επιγραφές αυτές, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου αιώνος, αναφέρουν το θεϊκό ζεύγος του Jehovah και της Asherah, αποδεικνύουν το ότι σε εκείνους τους καιρούς οι Ισραηλίτες απηύθυναν τις προσευχές τους σε ένα θεϊκό ζεύγος και όχι στον γνωστό της ημέρες μας αυτιστικό «δικτατορίσκο των ουρανών». Εδώ μπορεί να σκεφθεί κανείς το ότι σήμερα κυκλοφορούν βιβλία και άρθρα ακόμη και στην Ελλάδα (κυρίως στην Ελλάδα που ο σκληρός Χριστιανισμός της έχει υποκαταστήσει σφετεριστικά την «Ελληνικότητα» την οποία ο ίδιος κατέστρεψε) από ερευνητές και θεολόγους που υποστηρίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ πως οι πρόγονοί μας ήσαν.. «μονοθεϊστές», ενώ την εποχή εκείνη δεν ήταν ούτε οι ίδιοι οι Ισραηλίτες τέτοιοι. Συνεπώς μάλλον επιβεβαιώνονται πανηγυρικά όσοι μελετητές υποστήριξαν κατά καιρούς πως ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» ήταν μια αυθαίρετη επινόηση της εποχής του «Βασιλείου της Ιουδαίας», που σκοπό είχε να ισχυροποιήσει πολιτικά και κοινωνικά την εξουσία των ηγεμονίσκων της περιοχής και του υποστηρικτικού τους ιερατείου, εκοσμικεύοντας έτσι το Θείο κατά τα μοναρχικά πρότυπα που εκθείασαν αργότερα, για συναφή λόγο, και οι λεγόμενοι «Πατέρες» του Χριστιανισμού.

Μας λέει για την αρνητική αντιμετώπιση των αποδεδειγμένων αυτών θέσεων από τους σύγχρονους Ισραηλινούς, που δεν δέχονται την αντικειμενική ιστορική αλήθεια (όπως συμβαίνει άλλωστε και στην χώρα μας με τους λεγόμενους «Ρωμιούς» που τρελλαίνοται και στο άκουσμα μόνον ότι η ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας είναι και ιστορικό ψέμμα αλλά και λογικό οξύμωρο), προφανώς γιατί έτσι καταστρέφεται το όλο τους σαθρό οικοδόδημα εις βάρος των Αράβων νύν κατοίκων της περιοχής, αλλά και για τις ενστάσεις και προσβολές που δέχεται ο συγγραφέας από εκτός του Ισραήλ πηγές, λ.χ. από τους υπόλοιπους «μονοθεϊστές» χριστιανούς που βλέπουν ότι η αλήθεια των ανασκαφών κατασυντρίβει τα ψέμματα που κατάπιναν τόσο καιρό και δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την πλήρη απομυθοποίηση των θρησκευτικών τους πιστεύω.
Και βέβαια εμείς θα λέγαμε πως ο καθένας μπορεί να εμμένει στην ανοησία του όσο θέλει και να μην βλέπει την αλήθεια όσο κατάμουτρα και αν του την δείχνουν, όμως δεν έχει το δικαίωμα να θέλει να στραβώσει με την δική του τύφλα όλον τον κόσμο, μόνο και μόνο για να είναι αυτός ήρεμος και ευχαριστημένος μέσα στην βλακεία του.

Δυστυχώς η αλήθεια πολλές φορές πονάει ειδικά αν έχεις μεγαλώσει με ένα ΦΟΒΟ ενός φιλεύσπλαχνου θεού.

[jollyroger]

αρη όντως ειναι μεγάλο...

εσυ το γραψες?

[aris]

Ο αφορισμός της Επανάστασης
του 1821
•••
Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώ-
μης και Oικουμενικός Πατριάρχης.

Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ’ ημάς του Χριστού με-
γάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ’ ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.
Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ’ αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν
εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη’ όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.
Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης.
Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ’ ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ’ από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία’ από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς’ τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.
Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα
μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας.
Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των’ πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα’ επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον
πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν’ και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών’ και τόσον εκ της ειδοποιήσεως ταύτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν,έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου.
Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ’ εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.
Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων’ επειδή όμως είν’ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τού-το προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών,του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών,των αφ’ εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ’ εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ’ ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς,δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος’ καθότι
οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους
αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον.
Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία’ καθότι η μετ’ ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ’ άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.
Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος’ ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν’ εξ εναντίας,η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.
Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να
κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ’ οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλεύ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ’ ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ’ ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού
ορισμού.
Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους,και επισωρέυει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς’ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης
χριστιανικής ολομελείας’ ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.
Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εάν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εάν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εάν καθ’ οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του παναγίου Πνεύματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών. αωκα’ εν μηνί Μαρτίω.
Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών
μετριότητος και της μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.
Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο Καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Διδυμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Ανθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Αρτης Ανθιμος.

[aris]

αρη όντως ειναι μεγάλο...

εσυ το γραψες?

copy-paste εκτός απο το τελευταίο

Μου άρεσε πάντα να διαβάζω πολύ, αλλά γιά το γράψιμο ψάχνω φωνητικό πληκτρολόγιο.

[petros vlahos]

ουσία απο τους λόγους σοφίας του γέροντα Παίσιου........

Μακάριος εκείνος που ενέκρωσε τελείως το θέλημά του και παρέδωσε την φροντίδα της ψυχής του στον εν Κυρίω οδηγό και δάσκαλό του. Αυτός θα σταθεί στα δεξιά του Σταυρωθέντος Χριστού. Όπως η υπακοή δίνει τη ζωή, έτσι και η παρακοή φέρνει το ψυχικό θάνατο.

Να μη δίνουμε την καρδιά μας στα μάταια και πρόσκαιρα του κόσμου τούτου και να μην σπαταλάμε άδικα τον καιρό μας σ’ αυτά, γιατί θα δώσουμε λόγο την ημέρα εκείνη. Το σωστό είναι να κάνει κανείς τα πνευματικά του και να δείχνει και ένα ενδιαφέρον για τα άλλα πράγματα, αλλά να αφήνει με εμπιστοσύνη και τον Θεό να ενεργήσει.

Είμαστε πολύ πλούσιοι από υλικά αγαθά για να είμαστε σωστοί χριστιανοί. Όποιος υπακούει στον Θεό και ο Θεός ασφαλώς τον ακούει. Όταν υπακούμε σε όσα διδάσκει ο καλός Θεός, θ’ αξιωθούμε να κληρονομήσουμε και τη Βασιλεία των Ουρανών.Από την υπακοή γεννάται η ταπείνωση και από την ταπείνωση η απάθεια.

Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να κερδίσουμε τον Παράδεισο. Χωρίς αγώνα, κανείς δεν μπορεί να εισέλθει σ’ αυτόν. Πρέπει να αγαπήσουμε τον κόπο, να μην κοιτάμε τα εύκολα.

Να αγωνιζόμαστε συνεχώς, με προθυμία και φιλότιμο για να μην στενοχωρούμε και πικραίνουμε τον φύλακα Άγγελο μας, που μέρα – νύκτα αγωνίζεται σκληρά για να μπορέσει να παραδώσει την ψυχή μας καθαρή στα χέρια του Κυρίου μας. Μην τον αφήσουμε να πάει στον Θεό με άδεια χέρια............

χρόνια μου πολλά
Αποστόλων Πέτρου και Παύλου σημερα 29-6
να μην ξεχάσεται τους φίλους σας!!!!!!!!

[jollyroger]

ουσία απο τους λόγους σοφίας του γέροντα Παίσιου........

Μακάριος εκείνος που ενέκρωσε τελείως το θέλημά του και παρέδωσε την φροντίδα της ψυχής του στον εν Κυρίω οδηγό και δάσκαλό του. Αυτός θα σταθεί στα δεξιά του Σταυρωθέντος Χριστού. Όπως η υπακοή δίνει τη ζωή, έτσι και η παρακοή φέρνει το ψυχικό θάνατο.

ο γεροντας μπορει να τα λεει καλα... οπως τα καταλαβαίνει ο ίδιος...

αντε να τον καταλάβουμε κι εμείς τωρα!

πως να καταλαβω για τι είδους έννοια υπακοής μπορεί να μιλάει ο γεροντας, όταν μολις ακουω "υπακοη" νομιζω οτι θα ρθει καποιος να μου πει "κατσε προσοχη" ....

πυργος βαβελ ?


υγ.
χρονια πολλα εορτάζοντα!!

[aris]

Χρονιά πολλά Πέτρο