Ο ΠΙΛΟΤΟΣ

[dinoshaidutis]

Ξαπλωμένη στην παραλία με τα ατελείωτα πόδια της και τους σμιλευμένους γλουτούς προσφορά στον Ήλιο και στα ξελιγωμένα μάτια των ανδρών και όχι μόνο,χασμουριέται. Στηριγμένη στούς αγκώνες με τα γυαλιά κατευασμένα χαμηλά,κάνει οτι διαβάζει.Στην ουσία το βαρέθηκε κι αυτό.Mια πλήξη μια ανία.Τριγύρω όλοι πεθαμένοι,μπάζα (δηλαδή έτσι τους έβλεπε αυτή).Αριστερά της ο σύζυγος, με κοιλίτσα και φαλακρίτσα και πιο πέρα τα καμάκια και άλλοι επίδοξοι εραστές έριχναν λαίμαργες ματιές, παίζωντας τένις και λέγοντας κρύα αστεία.Τι πλήξη,την σκότωνε η απραξία.Λικνίζει το κορμί της αριστερά δεξιά ανασηκώνοντας τις γάμπες. Μετά απο λίγο αποφασίζει να αλλάξει στάση. Γυρίζει ανάσκελα.Περιεργάζεται το καινούργιο τοπίο με ισχνή ελπίδα αλλα ματαίως. Ηγλυκανάλατη πραγματικότητα συνεχίζεται. Γέρνει στην ξαπλώστρα ακουμπώντας πίσω το κεφάλι και αφήνοντας τα καλίγραμμα πόδια της ορθάνοιχτα σε ανάρμοστη στάση αδιαφορώντας για όλους.
Και ξαφνικά τον είδε???
Τι ήταν αυτό.Μήπως είναι γέννημα της φαντασίας της.Μήπως το μυαλό της της παίζει παιχνίδια.Η καρδιά της πάει να σπάσει. Το κορμί της σφίχτικε και ιδρώτας φάνηκε να τρέχει στις όμορφες καμπύλες της. Βγάζει τα γυαλιά και κοιτάζει τον ουρανό. Το πολύχρωμο σύμπλεγμα που κατεβαίνει σχίζωντας τον ουρανό τήν έχει καθηλώσει.Ακούει σχόλια γύρω της αλλα δεν καταλαβαίνει τίποτα είναι σε έκσταση. Εστιάζει το βλέμα της στο κέντρο και με τα μάτια της καρδιάς της βλέπει ΑΥΤΟΝ.
ΤΟΝ ΠΙΛΟΤΟ.
Είναι σίγουρη οτι και αυτός εκείνη κοιτάζει για εκείνη κατεβαίνει.Όλο το είναι της συνταράσσεται. Οι φων.ες του κόσμου γύρω της που χαιρετούν και αυτοί ,έπαψαν να ακούγωνται.Ειναι αυτη και ΑΥΤΌΣ,οΠΙΛΟΤΟΣ.Ο ήρωάς της , αυτός που θα την βγάλει απο την πλήξη, το αντικείμενο του πόθου της για τις κρύες νύκτες του χειμώνα, το δίδυμο της σύγκρισης για τα αρσενικά που θα την πλησιάσουν.Αχ αυτός ο πιλότος.....
Και να που υπάρχει ανταπόκριση.Τοπορτοκαλί αλεξίπτωτο με τον πιλότο κρεμασμένο απο κάτω πλησιάζει προς αυτήν κάνωντας θεαματικούς ελιγμούς.Το ξέρει. Αυτην κοιτάζει κι αυτός, αυτήν θέλει γι αυτην κατεβαίνει.Δεν θέλει να χάσει τη στιγμή.τον θέλει πολύ,τα πόδια της τρέμουν απο τη δίψα, το κορμί της φλέγεται.Ψαχουλεύειτην τσάντα της χωρίς να τον αφήσει απο τα μάτια της.Βγάζει έξω την φωτογραφική μηχανήκαι εστιάζωντας τον τραβάει κουνώντας το αριστερό της χέρι ζωηρά. Και να τον βλέπει την χαιρετά και αυτός, κουνάει το χέρι του.Ταπνεύματά τους ενώνονται για μια ατέλειωτη στιγμή που μοιάζει αιώνας.Ο κό σμος γύρω συνεχίζει να χαιρετά και να του φωνά ζει.Μερικοί του κάνουν νοήματα να κατέβει αλλα αυτός αφου έφτασε σε ενα λογικό ύψος σταμάτησε την κάθοδο και έφυγε έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε.Η παραλία επανήλθε στα συνηθισμένα και αυτή έ μεινε με τα πόδια ανοιχτά και τις σκέψεις της.Τον είδες της λέει ο άντρας της, ωραίο πράγμα ε, καιαυτη μονολογεί, αχ αυτός είναι άντρας..

[vasilis]

πιάνω τη χειρότερη

ο άνδρας της είναι κομπλεξικός,
ενω όλοι σε χαιρετάνε αυτος βρίζει,
γιατι πιστευει οτι κρύβεις τον ήλιο και κανεις θόρυβο
σου κανει κολοδαχτυλο απο κατω

τι κανεις σε αυτη τη περιπτωση?

[debill]

http://www.paramoteur.com/swf/xxl.swf